Wat je lichaam je probeert te vertellen via pijn en spanning
Soms lijkt het alsof je alles goed doet. Je eet gezond, beweegt regelmatig, zorgt goed voor jezelf… en toch zit je lijf vast. Die strakke schouders, zeurende lage rug of gespannen nek blijven aanwezig. Hoe kan dat?
Tijdens een wandeling met mijn hond realiseerde ik me opnieuw iets wat ik vaak aan mijn cliënten uitleg: het lichaam kan pas écht loslaten als het zich veilig voelt. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal en emotioneel.
Veiligheid is de sleutel
In mijn behandelingen creëer ik bewust die veiligheid. Een rustige ruimte, zonder oordeel. Alleen dan durft het lichaam te ontspannen en ontstaat er ruimte voor herstel.
Maar veiligheid zit niet alleen in de omgeving. Het zit ook in jezelf. Je hoofd kan namelijk roet in het eten gooien. Want zelfs als de situatie veilig is, kan je hoofd denken: “Ja maar… deze emotie is te heftig, dit overleven we niet”. En dan houdt je lijf vast.
Mijn eigen ervaring
De reden dat ik aan dit allemaal dacht kwam doordat ik de afgelopen weken te veel in mijn hoofd zat in plaats van mijn lijf. Druk, verantwoordelijkheden, plannen maken. En ik voelde het terug in mijn onderrug, die werd stijver en pijnlijker. Tijdens een oefening vanochtend werd het me duidelijk wat ik zelf vergat door alle drukte: mijn lijf wilde geborgenheid. Een uitnodiging om weer te zakken, te voelen. En toen voelde ik een verdriet opkomen, niet in de vorm van tranen maar ik voelde het tot in mijn diepste vezels. Verdriet dat ik even had weggedrukt. De kunst is om dit toe te laten. Niet fixen, niet analyseren, maar gewoon… voelen. Zonder oordeel. Even laten zijn wat er is.
Je lichaam liegt niet
Ons lijf is wijs. Het draagt spanningen, beschermt ons, maar laat ook van zich horen als het te veel wordt. Pijn is geen vijand, maar een signaal: “Er is iets wat gezien wil worden.”
👉 In het volgende blog vertel ik je meer over hoe emoties zich in het lichaam kunnen vastzetten, en wat je kunt doen om ze los te laten.